سلام
دوستان خوبم ویدویی که امروز برای شما قرار می دهم در مورد استفاده بهتر از دقایق زندگی می باشد. لطفا نگاه کنید.
در این فیلم کوتاه یک پرستار استرالیایی بزرگترین حسرت های آدم های در حال مرگ را جمع آوری کرده بود و پنج حسرتی را که بین بیشتر آدم ها مشترک بوده منتشر کرده است .
نخستین حسرت: کاش جسارتش را داشتم اون جوری زندگی می کردم که می خواستم، نه اونجوری که دیگران ازم توقع داشتند.
حسرت دوم: کاش این قدر سخت کار نمی کردم.
حسرت سوم: کاش شجاعتش را داشتم که احساساتم را با صدای بلند بگم .
حسرت چهارم: کاش رابطه هایم با دوستانم را حفظ می کردم .
حسرت پنجم: کاش شادتر می بودم .
عمر ما کوتاه تر از اونی است که فکرشو می کنیم. زمان مثل برق می گذره کاشکی برای چند لحظه هم که شده رو جمله های بالا مکث کنیم و ببینیم یک وقت شامل حال ما نشود.
مجبور نیستیم به کسی ثابت کنیم که خوب و کامل هستیم. بدنیا آمدیم تا جلوه ای کامل از بی همتایی زندگی باشیم. از آنچه که اکنون هستیم راضی و خرسند باشیم و اشتیاق به این که شبیه دیگری باشیم نداشته باشیم. باید امروز بیشتر از دیروز عاشق خودمان باشیم.
وقتی به خودمان عشق بورزیم، شکوفا می شویم و می توانیم افکار و احساسات خودمان را درک کنیم. عشق نیرویی تقویت کننده است که انسان ها برای تکمیل بی نظیر بودنشان به آن نیاز دارند. وقتی می آموزیم خودمان را بیشتر دوست داشته باشیم، می آموزیم دیگران را نیز دوست داشته باشیم و دنیای زیباتر و عاشقانه تری خلق کنیم. اگر منتظر باشیم که کامل شده و سپس خودمان را دوست بداریم، زندگی مان را بیهوده تلف کرده ایم. سعی کنیم خودمان را همین حالا و همان طور که اکنون هستیم، دوست بداریم.
باید از بند خود آزاد شویم. اكنون زمان زندگيست. تاخير را باور نكنیم. خودمان را ضعيف و كم ندانیم. باورهای درست انتخاب کنیم و به آن ها ایمان داشته باشیم. بعضی وقت ها دریا طوفانی می شود و ما در آن لحظات احساس ناامیدی و ترس می کنیم. در واقع این دریا نیست که ما را می ترساند بلکه این باورهای ضعیف ما هستند که ما را دچار یاس می کنند.
در تمام لحظات ناامیدی و تنهایی، این باورها هستند که ما را نجات می دهند. تنها خودمان رو باور داشته باشیم، انسان های موفق انعکاس باورهای دیروز خودشان هستند.
خدایا آرامشی ناب در دل ما بینداز تا بیهوده این در و آن در نزنیم.
